Serkeş bir tohumu yaşıyorum.
İçi yangın, dışı yılgın, Fikri sel, zikri çöl.
Benliğim zikrine hemhal olarak büyüyor.
Varlığım girift bir ada,
Yalıtılmış, yapayalnız, içine kapanmış...
Oysa yalnızlığın cürmünü ödüyorum.
En küçük hayrın ecrini,
Beklemeden yaptığım bir zavallı gibi haykırıyorum.
Naralarda kayboluyor sesim,
Arzın dehlizinde virân oluyorum.
İşte böyle başladı bizim hikayemiz.
Yok olarak, hiç olarak başladı.
Başlangıcım bir tebessüm oldu.
Adını bilmeden gelen rüzgar
Tohumu karıştırdı toprağa.
Can suyu filizlendi, toprak abes ile iştigal.
Şimdi bir yol ayrımı daha
Ve biliyoruz.
Bitmeyecek ayrılıklara
Peyda olacak sevgiler
Muhtaç kalkacaklar.
Comentários